Bitterballen eten bij een haardvuur

Het is gelukt hoor: ik heb bitterballen gegeten bij een haardvuur. Item 44 van mijn Klompenlijst is afgestreept! Kijk maar:

Bitterballen eten lijkt wellicht niet echt een item voor een bucket list. Er ligt tenslotte geen hoge drempel tussen de bruine balletjes en een willekeurige vrijdagmiddag. Toch zette ik ze op mijn Klompenlijst voor dit jaar (een bucket lijst die ik in één jaar wil afstrepen).

Dat komt door een ervaring van een paar jaar geleden. Diep in de grip van een grijze winter en niet genoeg slaap door twee minimensen sleepte ik mezelf en mijn gevolg (de voornoemde twee koters + hun papa) naar een hotelbar. (Deze hotelbar, om precies te zijn.) Ik hoopte vooral op een uurtje minder kou en gejengel dan gemiddeld, maar kreeg twee uur pret.

Kleine mensen die met de barvrouw flirtten om een pepermuntje, mijn billen in een comfortabele stoel naast een haardvuur. Het was zelfs rustig genoeg om te kletsen met de echtgenoot. Soms zijn de simpelste dingen het fijnst.

Bitterballen laten uitkomen

Dat wilde ik dus wel herhalen. Maar de maanden gingen voorbij, het leven gebeurde en de enige bitterballen die ik at kwamen uit mijn eigen airfryer. Prima hoor, maar niet zo relaxed als daar in die hotelbar. Dit jaar pakte ik het dus serieuzer aan en zette ik de snacks en dat haardvuur op mijn Klompenlijst.

En toen kwam corona. Die hotelbar was de hele winter dus dicht. In mei zag ik het niet meer gebeuren met heropening voor het eind van mijn Klompenlijst-jaar. (Dat loopt namelijk van augustus tot en met juli.) Bizar genoeg was het nog wel koud genoeg voor een haardvuur, dus porde ik de echtgenoot op tot fikkie stoken en slingerde de airfryer aan. En de rest is, zoals ze zeggen, geschiedenis.