-
Zout-en-peper tofu
Kan iets met een simpele naam als “zout-en-peper tofu” (en de ingrediëntenlijst is niet veel gecompliceerder) echt lekker zijn? Ik zeg: ooooh ja. Niet aan Ottolenghi vertellen. maar ik vind deze pepertofu zelfs lekkerder dan zijn véél ingewikkelder pittige zwarte peper tofu.
-
Spinazie wokken: zo doe je dat
Spinazie wokken is de snelste manier die ik ken om lekkere, warme groente op je bord te krijgen. Bovendien kun je alle kanten op met de smaakjes die je toevoegt. Ik zeg: stap in de wondere wereld van spinazie wokken.
-
Eten bij Yamazato (wat een cadeau)
Eindelijk ging ik eten bij Yamazato, één van de Japanse restaurants in het Amsterdamse Okura Hotel. Daar eten staat al minstens acht jaar op verschillende versies van mijn bucket list. Dat is een hoop voorpret en toch wist Yamazato mijn verwachtingen te overtreffen.
-
Update 5: Bucket list of klompenlijst
Het is de eerste dag van oktober als ik dit schrijf, en de eerste verkoudheid van het seizoen heeft mijn luchtwegen overgenomen. Daar ga ik niet harder van strepen op mijn Klompenlijst, maar gelukkig beleefde ik eerder deze maand al wat mooie avonturen. Lees in deze update mee over tasjes, Japans eten en mijn plannen voor de herfst. Mijn koters zijn trouwens al een week aan het snotteren, dus het is nog knap dat ik nu pas naar de zakdoeken grijp. De kleine mensen laten zich overigens door de groene rivier uit hun neus niet weerhouden van druk spelen, rennen en ruzie maken. Ik probeer dus ook heldhaftig door te…
-
3 Lekkere dingen 3 leuke dingen (november 2019)
3 Leuke dingen Ik wokte noedels met verdwaalde groente in Koffietijd! Mijn foto van de noedels die ik maakte met twee te veel gekochte preien won de Cordaid Food Battle en toen mocht ik dus live in een pan roeren. Vol in de make-up, met strikte instructies om vooral bezig te blijven achter mijn aanrecht. (Nog nooit zo lang in een pan noedels geroerd.) ‘t Was een mooie ervaring, hoewel het nog mooier was geweest als het eindresultaat ook in beeld was geweest. Aaaah, televisie. Het chique, kleine tasje op nummer 46 van mijn Klompenlijst is binnen. Ah yeah. Ze is klein en geel en maakt elke outfit beter. Ik…
-
Rijstpap met appeltjes (en een geheim)
Mensen, ik deed het gewoon. Zoete rijst eten. Het was een dingetje, maar ik maakte (en genoot van) rijstpap. Hoop kaneel erdoor, een berg spannende gebakken appeltjes erop, het was goed. Zo goed dat ik het in een week tijd nog twee keer herhaalde. Grijp je ook een lepel?
-
Verbeter de wereld, red een sperzieboon
Nou ja, of DE wereld er nou beter van wordt… Maar míjn wereld werd zeker beter toen ik gisteren op een modderige akker stond om sperziebonen te plukken. De akker was eind september te nat voor de oogstmachines. Inmiddels zouden de machines er waarschijnlijk weer op kunnen, maar nu verwerkt de fabriek geen biologische bonen meer. En in plaats van de bonen dan maar af te schrijven, nodigden Klaas Meine en Sandra de Olde uit Emmeloord mensen dus uit om ze zelf te komen plukken.
-
Zelf ricotta maken
Soms word ik heel blij van melk met klontjes erin. Bijvoorbeeld als die melk het beginpunt is van item 12 op mijn Klompenlijst: zelf ricotta maken. In dit jaar dat ik 40 word, doe ik mijn best om 60 avonturen af te strepen op die Klompenlijst-voor-één-jaar (one-year bucket list). En uiteraard schrijf ik over de avonturen. Lees mee over klonterige melk en dromen die even de koelkast in gaan.
-
Sate marinade (simpel maar zo lekker)
Soms zijn de simpelste dingen het lekkerst. Dit saté recept bijvoorbeeld. De marinade is zo gemaakt van ingrediënten uit de supermarkt en toch maak je er heerlijke Indische saté mee. (Of moet ik Indonesische saté zeggen? Het is alweer even geleden dat ik in Indonesië was, maar volgens mij komt de smaak in de buurt. In ieder geval lijkt hij op de saté die mijn opa regelmatig roosterde in opdracht van mijn Indische oma.)
-
Update 4 (bucket list of klompenlijst)
Zo, dat hakt erin hoor, werken. Als ik dit schrijf is week 3 op mijn werk net klaar, maar het wennen aan het werkende ritme nog niet. Dat geren, mensen, dat geren. Voor we met z’n vieren ’s ochtends in de kleren en met gevulde magen op de juiste plek zijn heb ik er al een uur of drie gehaast op zitten. En ’s avonds is mijn energie al goed op voor ik naar het station sprint om met trein, bus, fiets en lege maag thuis te komen. Waar dan natuurlijk eten getoverd en opgegeten (door mij en de echtgenoot) of genegeerd (door de koters) moet worden voor er twee…