Dwars door lockdowns en sociale afstand heen probeer ik dit jaar 52 kleine (en wat grotere) avonturen te beleven. Met kerst kwam er een gasbrander op tafel en maakten we ‘smores. Van sommige avonturen voel je van tevoren aan dat de droom beter is dan de werkelijkheid. Frans leren klinkt fantastisch, tot je achter je grammaticaboek zit. Alleen door Egypte backpacken lijkt cool, tot je om één uur ‘s nachts vastzit op een busstation in Alexandrië. Eten bij De Librije smaakt naar meer, tot de rekening komt. Zo ook met ‘smores. Marshmallows roosteren en ze tussen twee chocoladekoekjes plakken lijkt zo’n lekker plan, maar dan springt het glazuur van je…

Dit jaar probeer ik door alle lockdowns en sociale afstand heen 52 kleine (of soms wat grotere) avonturen te beleven. Ik houd ze bij op een Klompenlijst, als je mee wilt lezen. Net voor de boel in december weer volledig op slot ging, werden mijn spieren voor het eerst professioneel onder handen genomen.

Op mijn bucket-list-voor-een-jaar staat dit jaar boterkoek bakken op nummer 28. Handig, zo’n avontuur dat je af kunt strepen zonder de virusvolle wereld in te hoeven. Dat deed ik afgelopen weekend dus, nadat ik mezelf moed in had gesproken.

Dit jaar probeer ik 52 kleine (en iets minder kleine) avonturen af te strepen van een bucket-list-voor-één-jaar (ik noem het mijn klompenlijst). Lees mee hoe het mij vergaat. Dit keer: SUPpen op het Gooimeer.

Ook in coronatijd deed ik mijn best om avonturen af te strepen op mijn Klompenlijst (one-year-bucket list). Dat bleek een uitdaging, maar lukte in het geval van de balletvoorstelling boven verwachting goed.

Corona stak een stokje voor al te uitgebreid onderzoek, maar volgens mij waren de ramen bij Umaimon lekkerder dan gemiddeld. Ik vond ze in ieder geval goed genoeg voor een vinkje op mijn Klompenlijst (one-year-bucket-list).

Nog geen half jaar nadat ik mijn Klompenlijst (one-year-bucket-list) opstelde, had hij geleid tot een stap waar ik al een tijd over droomde. Okay, biechttijd. Toen ik dit item op mijn Klompenlijst zette, stond er eigenlijk “mijn baan in Utrecht opzeggen”. Maar ja, om dat nou online te slingeren voor mijn baas het wist… Bovendien leek het me handig om een nieuwe inkomstenbron te regelen voor ik het publiekelijk uit maakte met de oude. Niet dat daar echt iets mis mee was. Leuke mensen die nuttige dingen doen, midden in Utrecht. Ik kreeg het alleen lastig met zien hoe ik bijdroeg aan dat nuttige werk. En dan vind ik het…

Op 110 meter hoogte verdiende ik een vinkje voor mijn Klompenlijst (one-year-bucket-list). In Utrecht kan dat. Ja hoor mensen, ik stond er. Net voor de corona-ellende nam ik 495 traptreden (normaal zijn het er 465, maar omdat de Dom in de steigers staat is er een extra trapje) en keek ik uit over Utrecht. Wellicht kwam het doordat ik zo gelukkig was om het laatste, nauwe trappetje af te zijn, maar ik werd heel blij van dit uitzicht: En toen moesten we naar beneden. Over datzelfde nauwe trappetje. Gelukkig had ik een Braziliaanse voor me die het allemaal nog veel spannender vond dan ik, dus ik kon op mijn d.o.o.i.e.…