-
Koolrabisalade goes Asia (en dat is lekker!)
Met koolrabi kun je alle kanten op. Vandaag sturen we hem naar het verre oosten om daar als koolrabisalade vrijwel eigenhandig een fijn bijgerecht te vormen voor eten dat wat frisse knapperigheid kan gebruiken. (Ik kijk bijvoorbeeld naar jou, broodje gebakken tempeh.)
-
Rijst bakken: zo maak je magisch lekkere gebakken rijst
Rijst bakken is zo’n goed idee. Even in de koekenpan en je restje rijst wordt een fijne maaltijd. Met dit snelle rijstrecept ga je nog een stap verder en maak je rijstmagie. Je laat de rijst sissen in de olie tot hij knapperig is en versiert hem met veel groenten en een ei. Dan besprenkel je hem met een snelle smaakbom van een dressing en *paf*. Tijd voor een vreugdedansje over je toverkunsten in de keuken.
-
Linzensoep met worst die grijze dagen beter maakt
Er is licht, mensen, licht. ’s Ochtends hoeft m’n fietslamp niet meer aan, als ik dit typ zit ik in het zonnetje op de bank, gisteren had ik mijn zonnebril nodig. Mijn zon-ne-bril. De vervelendste maand krijgt nu echt bijna de deur tegen z’n billen op weg naar buiten. Helaas hoorde ik vanochtend op t schoolplein dat februari nog een laatste restje grijs, koud en nat voor ons in petto heeft. En dat z’n bijna net zo vervelende vriendje maart ook begint met een goede plens regen. Humpf. Gelukkig heb ik nog fijne, verwarmende linzensoep met knoflook en worst voor jullie klaarstaan. Deze soep smaakt als een grote ketel vol…
-
Broccolisalade die je echt wilt eten
Van t weekend maakte ik broccolisalade voor de lunch en daar werd ik zo blij van. Een grote schaal gestoomde groente, walnoten, spekjes midden op tafel en de zondag voelde… chique. En heerlijk tegenovergesteld aan de stapels boterhammen die normaal door mijn keuken vliegen. Niet dat er iets mis is met boterhammen, maar het zijn er best een hoop in een week. Af en toe een schaal met groens op tafel herinnert me eraan dat ik een groot mens ben, met keuzes enzo.
-
Bestrijd de grijsheid van januari met dadels- uit de pan
Een simpel, slim idee laat je brave wintersalade huppelen naar het middelpunt van de dineraandacht. Gebakken dadels met zeezout in 3… 2… 1!
-
Champignons Bourguignon
Hee, dat rijmt. Maar dat is niet waarom je deze champignons moet eten. (Hoewel het wel bij de datum van deze post past, natuurlijk.) Waarom je ze wel moet eten: ze zijn lekker. Heel lekker. Ze smaken als de lekkerste wijn-rundvlees stoofpot die je ooit gegeten hebt, maar dan beter. Je hoeft namelijk geen droge stukken vlees weg te knagen die ondanks je harde werk toch voornamelijk smaken naar lang gekookt vlees. Wat? Vind jij niet dat stoofvlees heerlijk in theorie, maar diep teleurstellend in de praktijk is? Echt niet? Huh. Hoe dan ook, deze champignons wil je. Ze zwemmen in een saus van rode wijn, ui, tijm en knoflook…
-
Spannende geroosterde worteltjes als voorgerecht
“Mmmm, worteltjes. Daar heb ik al dagen zin in!” zei helemaal niemand, ooit. Toch? Ik kan niet de enige zijn die de harde oranje staafjes prijst omdat ze handig, gezond en houdbaar zijn, maar niet bepaald om hun sex appeal. Dat ik dus toch dacht “oeh, wat is dat?” toen ik Jessica Battilana’s Repertoire opensloeg op geroosterde worteltjes met burrata was een verrassing. De tijd tussen “oeh, wat is dat?” en mijn bord was maar een paar weken (wat voor een voorgerecht heel kort is in mijn huis). Wat was dit? Worteltjesliefde? Nee toch? Eenmaal in mijn mond stelden ze bepaald niet teleur. Volgens mij worden worteltjes niet interessanter dan…
-
Een grote pan chili
Het ideaal: een huishouden runnen waar mensen zomaar aan komen waaien, hun schoenen uitschoppen en al kletsend blijven plakken tot het avondeten. Dat avondeten is een gulle hoeveelheid lekkers die toch moeiteloos de keuken uit komt. Uiteraard rolt iedereen met een grote grijns op het gezicht ver na bedtijd naar huis. De werkelijkheid: als er mensen onverwacht langskomen, kunnen ze beter hun schoenen aanhouden. Blokjes duplo, toetjesparapluutjes en ander rondzwevend scherps heeft het voorzien op hun voetzolen. Ze mogen blijven eten, maar de kans is groot dat ze een boterham met een ei krijgen, want ik kook maaltijden voor twee groten en twee kleintjes. (Die gasten, ze komen niet onverwacht…
-
Preirisotto met onitaliaanse versiering
De eerste keer dat ik risotto at was ik op bezoek bij drie Italianen. Ik kende ze als deel van een groep uitwisselingsstudenten en normaal gesproken was Engels de voertaal. Nu was ik de enige die niet uit de laars kwam en zat ik dus in een wolk Italiaans en handgebaren. Ik snapte er weinig van, maar dat stoorde helemaal niemand. Hier werd namelijk risotto gekookt. Er was geen ruimte voor gezellig geklets, alleen voor een roep om lepels, rijst en roeren. Heel veel roeren. Giulia had het roeren uitbesteed aan Michele, maar hield met argusogen in de gaten dat de lepel geen seconde stilstond. “Roer, Michele. Roer!” De rijst…
-
Mijn favoriete pasta, ook al zit er (veel) bloemkool in
Dudes. DUDES. Leuk hoor, zo’n kinderpartijtje, maar als er nog één keer iemand “mama!” tegen me roept, ga ik gillen. Naast de exemplaren die ik gebaard heb, riepen er vanochtend nog vijf korte types mama tegen me. Dat ze daar “van Léa” aan toevoegden deed niets om de alarmbellen te dempen die elke keer afgingen. Mama moet iets, ik kom, ren ren ren. “Mama van Léa, kijk eens wat ik heb gemaakt!” Laat ik eerlijk zijn, het kost toch net effe meer moeite om een onbeholpen koekjesknutselwerk met enthousiasme te overladen als het niet mijn eigen kind is dat de deegblob produceerde. “Wat een mooie bloem heb je gemaakt! Oh,…