Een dag een pruik dragen
Een beetje valsspelen moet kunnen, toch? Ik heb slechts een middag een pruik op gehad, maar toch streep ik item 42 (een dag een pruik dragen) af op mijn bucket-list-voor-een-jaar. In dit jaar dat ik 40 word, doe ik mijn best om 60 avonturen af te strepen op die Klompenlijst-voor-één-jaar (one-year bucket list). En uiteraard schrijf ik daar over. Lees mee waarom ik niet gewoon een hele dag een pruik opzet.
Laatst was ik met collega’s bij het Grachtenatelier In Utrecht om te schilderen als Bob Ross. Ik had gelobbyd voor kleien met een wiel, om item 31 op mijn Klompenlijst af te kunnen strepen, maar was de enige met zin in vieze handen. Niet getreurd, ik wilde best eens zelf iets schilderen dat er beter uitzag dan de pogingen van een vierjarige.
En toen hingen er pruiken aan onze schildersezels, als hulpje om ons in de juiste Bob Ross stemming te brengen. Nog voor de docent binnenkwam zat de pruik op mijn hoofd. Altijd al willen weten hoe het is een grote bos krullen te hebben. Even wilde ik hem er weer afrukken toen iemand iets zei over luizen. Maar toen bedacht ik dat eventuele kruipers toch de oversteek al hadden gemaakt en zette mijn middag als krullenbol voort.
Wow, dat is niet comfortabel
Eenmaal aan het schilderen (“en hier maak je dan je lovely little tree”) vergat ik de pruik. Tot ik na een uur schilderen voor de zevende keer mijn kwast neerlegde om aan mijn hoofd te krabben. Ik duwde het plastic rond zonder de jeuk echt te verjagen en realiseerde me dat ‘ie helemaal niet lekker zat. Bovendien had ik het heet, wat verrassend is op een wintermiddag in een grachtenkelder. Dat had vast ook te maken met de plastic massa op mijn hoofd.
Uiteraard heb ik de pruik de rest van de workshop op gehouden. Alles voor de kunst. Maar daar blijft het voorlopig bij. Ik had gedacht dat ik me met een pruik zou voelen als een fabuleuze, uitbundige versie van mezelf. Zo’n dame die veel meer lol heeft omdat ze blond is, maar dan met nephaar. ‘t Is een tragische zaak, maar blijkbaar is daar meer voor nodig dan extra haar boven mijn wenkbrauwen. Ik houd het dus voortaan bij mijn eigen sprieten en ga bedenken hoe ik dan aan mijn fabuleusheid kom. Misschien door mee te doen aan een yoga retreat (item 16 op de lijst)?