Een grote pan chili
Het ideaal: een huishouden runnen waar mensen zomaar aan komen waaien, hun schoenen uitschoppen en al kletsend blijven plakken tot het avondeten. Dat avondeten is een gulle hoeveelheid lekkers die toch moeiteloos de keuken uit komt. Uiteraard rolt iedereen met een grote grijns op het gezicht ver na bedtijd naar huis.
De werkelijkheid: als er mensen onverwacht langskomen, kunnen ze beter hun schoenen aanhouden. Blokjes duplo, toetjesparapluutjes en ander rondzwevend scherps heeft het voorzien op hun voetzolen. Ze mogen blijven eten, maar de kans is groot dat ze een boterham met een ei krijgen, want ik kook maaltijden voor twee groten en twee kleintjes. (Die gasten, ze komen niet onverwacht en wat moet je met al die restjes?) Met een volle maag naar huis zal best lukken, maar die gelukzalige grijns is een stuk twijfelachtiger.
’t Is jammer, dat gat tussen ideaal en werkelijkheid. Maar ik houd me vast aan Bridget Jones, die mij heeft beloofd dat geluk het nastreven van haalbare idealen is. Dus blijf ik dagdromen over wat ik zou maken voor al die onverwacht aanwaaiende leuke mensen en kook ik af en toe zomaar, op goed geluk, een grote pan met iets hartigs en geurigs.
Spannende chili
Deze chili, bijvoorbeeld, die een stuk spannender smaakt dan je zou denken bij de omschrijving “vegetarische chili”. Flinke hoeveelheden koriander en komijn trekken m gediceerd richting Mexico. Gerookt paprikapoeder (en chili’s in adobo, als je ze kunt vinden) brengen rookwolken naar het feestje en een hoop verse paprika en ui laten m lekker vers smaken. Er zit zelfs een flesje bier in, voor de verrassing. En de smaak, want het gistige, bittere van bier smaakt heel goed bij alle boon-ige hartigheid. Je schept de chili naar binnen met tortillachips en zoveel andere smaakjes als je geduld hebt om klaar te zetten. Geraspte kaas, creme fraiche, avocado, gehakte verse koriander, snippers lente-ui, dat werk.
Van de week bracht de grote pan geen onverwachte eters naar mijn deur, maar dat geeft niet. Ik heb gewerkt aan mijn haalbare ideaal en de restjes zijn prima voor de lunch.
P.S.: Deze makkelijke lasagna is ook fijn voor bezoek en net zo fijn als je de helft invriest en later opwarmt. Of kook een vat linzensoep met worst, die net zo lekker blijft in de vriezer als dat nodig is.
Een grote pan vegetarische chili
Chili sin carne
Ingrediënten
- 1 ui gesnipperd
- 2 paprika’s in blokjes gesneden
- 1 jalapeno peper fijngesneden, optioneel
- 5 tenen knoflook
- 1 eetlepel mild chilipoeder
- 1 eetlepel gemalen korianderzaadjes
- 1 eetlepel gemalen komijn
- 1 chili in adobo fijngesneden (AH heeft potjes chilies in adobo van La Morena; gebruik daar ongeveer een theelepel van)
- 1 eetlepel gerookt zoet paprikapoeder
- 2 blikken tomatenblokjes
- 1 flesje bier
- 1 eetlepel wijnazijn
- 2 blikken zwarte of kidney bonen
- tortillachips
- Tex-Mex garnering naar keuze: geraspte kaas, fijngesneden koriander, zure room, blokjes avocado
Aan de slag
Maak de chili
- Bak in een grote pan met zware bodem de gesnipperde ui en de blokjes paprika met wat zout en eventueel een fijngesneden jalapeno peper. Je wil dat de groentes zacht worden, maar niet bruin.
- Knijp de knoflook uit boven de pan, bak eventjes mee en strooi er dan het chilipoeder, 1 de gemalen korianderzaadjes (het liefst vers geroosterd en gemalen), de gemalen komijn (ook weer het liefst vers geroosterd en gemalen), de chili in adobo en 1 eetlepel gerookt zoet paprikapoeder bij. Bak even mee. Als je de specerijen duidelijk ruikt, giet je de tomatenblokjes in de pan, plus het bier, de wijnazijn en de bonen. Doe er nog wat zout bij en breng de boel aan de kook.
Laat de chili pruttelen en serveer
- Zet het vuur laag en laat alles een half uurtje pruttelen tot de chili lekker dik is. Proef of er nog iets bij moet- zout of azijn kunnen allebei een hoop verschil maken. Eet met tortillachips en de Tex-Mex garnering die je lekker vindt.
- (De chili is het allerlekkerst al je hem minstens een paar uur van tevoren maakt, maar gelijk eten kan ook.)