Poetsen en stoffen en…

Daar zat ik, met mijn bijna-griep hoofd, Facebook open. Een oproepje voor een tag over “huishouden” zoefde langs, met de vraag “wie wil?”. En toen zei ik ja. En nu ben ik hier om jullie te vertellen over mijn was, onze stofzuiger en de boodschappen. Ay yeah.

Over boodschappen schrijf ik natuurlijk vaker. Als je het over eten hebt, liggen de boodschappen altijd op de loer. Maar die was en die stofzuiger? Duidelijk een geval van “dude, je moet wel weten waar je aan begint voor je ergens ja op zegt”. Wist ik niet, mijn hoofd had griep en nu heeft Laura van Laura’s Life me heel vriendelijk getagd met een lijst vragen over poetsen en was sorteren. Dit zijn… geen dingen waar ik erg mee bezig ben. De man doet het meest, we besteden uit wat we kunnen en accepteren voor de rest meer chaos dan de meesten. Alleen, als ik A zeg houd ik er niet van om B te laten hangen, dus hieronder vertel ik je in véél meer detail hoe we dat doen.

(Wat ik echt niet kan? De tag droppen bij anderen. Het spijt me, lieve Laura, maar ik ken niemand met tekst hierover. Ik kan nog wel zeggen dat Twinkelbella de tag oorspronkelijk bedacht.)

Goed, daar gaan we.

De was

Wie doet ‘m en hoe vaak?

We hebben ongeveer een jaar geleden een nieuwe wasmachine gekocht. Ik heb hem inmiddels drie keer gebruikt. Met twee kleine kinderen in huis is dat zeker niet omdat hij zo’n rustig leven heeft. Het is alleen de echtgenoot die een keer of zes, zeven per week met een volle mand de tuin in rent (de wasmachine woont in de schuur). Een paar uur later gooit hij ook het natte spul over het wasrek. Dat wasrek parkeert hij in de keuken, waar ik er regelmatig mijn heup tegen stoot omdat het in de weg staat.

Strijken

De strijkplank is verstopt op zolder, achter twee oude printers en dozen kinderkleertjes. We nemen allebei de hindernisbaan er naartoe wel eens, maar alleen als een Belangrijke Afspraak een gestreken outfit onontkoombaar maakt. Hij strijkt zijn spul, ik het mijne en de koters lopen gewoon in de kreukels. Goed, voor de kerst wil ik ook nog wel een overhemd strijken voor de peuter.

Koken

Wat en wie?

Ha, mijn onderwerp! Ik roer risotto, bak cake en bestel vis voor verjaardagen. We eten bijna elke avond zelfgekookt eten en ik doe mijn best om te zorgen dat de koters een paar keer per week eten krijgen dat ze herkennen. Dat is een stuk makkelijker sinds de echtgenoot vaker kookt. Hij houdt namelijk niet van verrassingen en niet van recepten lezen. Alles werkt dus een stuk beter als ik voor zijn avonden dingen plan die we eerder hebben gegeten, met zo weinig stappen en ingrediënten dat hij ze ongeveer op gevoel kan maken. En dat we dan gegratineerde venkel zonder kaas eten omdat hij de Parmezaan vergat? Ik doe heldhaftig alsof dat me niets kan schelen.

Boodschappen

Op dinsdag maak ik een weekplanning, op woensdag schrijf ik een boodschappenlijst en op donderdag of vrijdag doet de echtgenoot de supermarktboodschappen. Op zaterdag ga ik met één of twee koters naar de markt voor fruit, groente, kaas van Kees en vlees van de scharrelslager. Nou ja, dat is het ideaal. Soms komt alles van de supermarkt, maar we doen ons best om geld te brengen naar de kleine winkels en de markt die we zo leuk vinden.

Restjes

Ik heb een mooie truc ontdekt om te zorgen dat restjes een goede bestemming vinden: de echtgenoot vertellen dat er een lekkere lunch wacht in de koelkast. De juiste enthousiaste toon erbij en hop, drie lepels curry en een hand broccoli veranderen in een traktatie. Het werkt ook al bij de koters, trouwens. Vanochtend vertrok de kleuter met een stuk koude pizza in haar lunchtrommel naar school. (Maar ja, pizza. Erg moeilijk was deze verkooptruc ook niet.)

Aan tafel of op de bank?

We eten aan tafel alsof het een religie is. Komt door Ellyn Satter, die me leerde dat samen aan tafel zitten een puike basis is om je kinderen gezond te leren eten. Ik geloof niet dat mijn ouders Satter ook lazen, maar toch aten we mijn hele jeugd aan tafel. Het heeft een jaar of 18 geduurd, maar toen at ik zelfs wel eens groente. Inmiddels lust ik een hele hoop, behalve aardappels want die smaken gassig en voelen naar tussen je tanden. Oh, en pens. Pens smaakt precies zoals je verwacht dat een deel van het spijsverteringskanaal van een koe smaakt.

Hoe dan ook. We eten dus aan tafel en de koters weten niet beter. Aan het alles eten werken we nog, maar ondertussen blijft de bank in ieder geval zo’n beetje schoon.

Poetsen

Met een doekje en schoonmaakmiddel enzo? Doe ik als er iets om is gevallen, plakt of vreemd ruikt (dat doet het veel vaker dan ik pre-koters vermoedde). De spuitflessen van Method hebben een groot fan aan mij. De stofzuiger komt uit de kast als er iets kapot valt (ook weer veel vaker dan gedacht) en voor de rest komt de schoonmaakster om de week zorgen dat we niet al te hard hoeven blozen als er bezoek is. Ramen lappen doet de echtgenoot ongeveer twee keer per jaar, als de zon net zo naar binnen valt dat het stof niet meer te missen is.

Overig

De bedden

Geleerd van het internet, dus waar: je matras kan een stuk beter ademen als er geen dekbed strak overheen ligt. En wie wil dat nou niet, een goed ademend matras? Juist.

Afwassen

Oh, pijnpunt. We hebben een vaatwasser die elke nacht draait en toch was ik bijna alle kopjes en bekers met de hand. Ze komen namelijk uit de vaatwasser met een spoor aangebakken, ondefinieerbaar gruis. Hoe hard we ook de kleine gaatjes van de spoelarm leegpeuteren en hoeveel azijn we er ook doorheen gieten. Hier word ik heel verdrietig van en nu ga ik me in een hoekje zitten schamen voor mijn gebrek aan incasseringsvermogen voor eerste wereldproblemen.

Opgeruimd of rommelig

Het zal inmiddels geen verrassing zijn dat ons huis zelfs na een aanval van “oi, we moeten opruimen want je ouders komen over een paar uur!” bepaald niet klaar is voor een VT Wonen shoot. Hier kan ik mee leven.