Professionele massage krijgen (meer van dat, aub)
Dit jaar probeer ik door alle lockdowns en sociale afstand heen 52 kleine (of soms wat grotere) avonturen te beleven. Ik houd ze bij op een Klompenlijst, als je mee wilt lezen. Net voor de boel in december weer volledig op slot ging, werden mijn spieren voor het eerst professioneel onder handen genomen.
Ja, het bestaat. een bakfietsmoeder uit ‘t Gooi die nooit een professionele massage heeft gehad. Of misschien nu niet meer, want ik werd dus gekneed. Een vriendelijke dame van landgoed Lauswolt nam me onder handen.
De behandeling heette “My Temple Embracing Body Ceremony” en daar moet ik dus om grinniken. Ik bedoel, dit was het platteland van Friesland. De dichtstbijzijnde tempel was de protestantse Ontmoetingskerk en ik denk niet dat ze daar veel op hebben met embracing bodies in hun diensten.
Verder was er niets te giechelen
De ruimte rook lekker, de olie was warm en de knedende handen verbijsterend sterk. Zelf ga ik na vijf minuten deeg kneden piepen, maar deze dame ging een uur onverdroten door. Sterker nog, ze was in het geheel niet benauwd over de zeven mensen na mij op de planning. “Ik ben wel wat gewend.”
Ik dus niet, qua massage. Maar ik hoop dat dat binnenkort wel zo is. Mijn spieren vonden al die stevige aandacht heerlijk. Toen ik na afloop met mijn schouders rolde, voelde ik voor het eerst in maanden (en maanden) geen geknak en gekraak.
Ja, hier wil ik wel aan wennen.