Levenslessen van de lasagna
Toen ik 23 was kookte ik voor het eerst tomatensaus. Ik had zo vaak gelezen over de magie van tomaten zacht en lang laten pruttelen dat ik twee blikken leeggoot in een pan, het vuur heel laag zette en vier uur later hoopvol mijn lepel erin stak. Vier uur wachten! Dit was vast Heel Goede saus. En toen ontdekte ik dat geduld niet het enige ingrediënt is van fantastische tomatensaus. Vier uur gekookte tomaten zijn best lekker, maar ze zijn geen tomatensaus.
Inmiddels heb ik een hoop tomatensaus gemaakt en weet ik wat er gebeurt als ik er knoflook door knijp, of een klont boter en een gehalveerde ui tussen de tomaten nestel. Ik weet hoe lekker saus van verse tomaten is, maar alleen als ze rijp zijn en dat dat dubbel geldt als de tomaten rauw door de pasta gaan. Het zijn allemaal geen wereldschokkende zaken, maar slechts vanzelfsprekend doordat ik inmiddels al jaren in de keuken sta. Ik zou mezelf niet omschrijven als goede kok (afdoende, zeker, goed, nee), maar blijkbaar ben ik toch steeds beter gaan koken.
Ik vind je lief ook al kan ik niet koken
De laatste tijd moet ik hier regelmatig aan denken. De echtgenoot kookt vaker, maar ik zoek nog steeds uit wat we eten. En dan merk ik dat hij dingen een uitdaging vindt die voor mij zelfs met twee kibbelende koters in de keuken simpel zijn. Hij ontdekt pas halverwege het hakken dat alle groenten voor de ovenschotel niet in een klein schaaltje passen. Of bij het eten dat je de houterige onderkant van asperges moet snijden. Dat een ongelijkmatig gesneden ui ongelijkmatig gaar wordt. En dat al te voorzichtig bakken betekent dat vis grauw gaarstoomt in plaats van bruin bakt.
Dit is… aandoenlijk. En best irritant. Als ik aan het eind van de dag het huis binnenstap neem ik me voor om dankbaar te zijn dat ik zo aan kan schuiven. Maar dan krijg ik natte salade op mijn bord en is een half onderdrukte zucht zo ver als ik kom met mijn dankbaarheid. Ik vrees dat ik zijn gebrek aan ervaring in de keuken te vaak vertaal als gebrek aan belangstelling voor mij. Als je me grijze vis serveert, hoeveel geef je dan om mijn wereld?
Lasagna voor de schoonouders
Laatst werd een lasagna bakken voor de schoonouders een lesje in hoe onzinnig die koppeling tussen gebrek aan ervaring en gebrek aan liefde is. Ik stond tevreden neuriënd laagjes te maken, had tijd om de fotogenieke voorbereiding te fotograferen. Ik was in mijn hum en bedacht dat dat bepaald niet altijd zo was geweest als ik met dit recept in de keuken stond.
De eerste keer dat ik deze lasagna maakte was een stressvolle bedoening. Ik woonde in een mini-appartement met dito keuken en toen ik laagjes wilde maken moesten de pan met vlees, schaal met witte saus en tomatensaus vechten om een plekje. Omdat het begeleidende verhaal me had bezworen dat dit heel makkelijke lasagna was, had ik besloten zelf tomatensaus te maken in plaats van de voorgeschreven kant-en-klare te gebruiken.
De rode spetters zaten overal, al snel gevolgd door klodders witte saus omdat morsen best makkelijk is als je tussen saus en lasagnaschaal over wasbak, vieze glazen en fornuis heen moet met je lepel. Al klodderend en stapelend groeide de stress waardoor ik uiteindelijk hijgend de schaal de oven in schoof. En een paar minuten later, net toen hij lekker heet begon te worden, er weer uit. Geraspte kaas op de bovenkant vergeten. Mijn gasten hebben die avond lang gewacht op hun eten (en tactvol de stofplokken genegeerd die ik in de drukte vergeten was onder de bank te schoppen).
Nu weet ik beter en giet ik gewoon passata in de schaal, met een beetje oregano erdoor geroerd als ik me chic voel (meestal niet). Ik ruim het aanrecht op voor ik begin zodat er vier schalen naast elkaar kunnen staan (een grotere keuken helpt). Oh, en misschien wel het allerbelangrijkste? Ik maak de lasagne uren voor er eters voor mijn deur staan- het liefst een hele dag of meer van tevoren. Ik geef nog even veel om de mensen om mijn tafel, maar hun eetervaring is inmiddels een stuk beter. (Hoop ik.) En dat heb ik bereikt met vallen en opstaan terwijl mensen manhaftig aan bleven schuiven. Zonder mopperen. Daar kan ik nog wat van leren.
En soms gaat het toch nog fout
Zo ontspannen ben ik inmiddels als ik deze lasagna maak dat ik dit allemaal onder het koken kon bedenken. Ik was vol wijs berouw en terwijl ik de lasagna in de oven schoof (mét kaas op de bovenkant) nam ik me voor om nooit meer lelijk te doen over de echtgenoots pogingen in de keuken. Sterker nog, ik ging alleen nog maar lief en waarderend tegen hem praten. En toen bedacht ik dat de schoonmoeder geen zuivel eet en ik dus geen eten voor haar had.
Shitshitshit.
De oplossing van de echtgenoot toen ik de stress met hem deelde? “Kun je niet nog een lasagna maken, voor erbij?”
Foep, gingen mijn voornemens. Luister schat, één lasagna bouwen voor ik aan de avondmaaltijd van de dag begin kan ik inmiddels hebben. Maar twee? Ik stel voor dat je zelf even wat aardappels voor haar schilt.
P.S.: Ik had natuurlijk de lasagna in kunnen vriezen en met mijn schoonouders snelle noedels met veel groente kunnen eten. Of makkelijke pittige wortelsoep. Dan was ik best een leuke echtgenote geweest.
De makkelijkste lekkere lasagna die ik ken
Lasagna met cottage cheese
Ingrediënten
- 500 gram rundergehakt of 300 gram gehakt en 300 gram champignons
- 1 kleine ui gesnipperd
- 2 teentjes knoflook fijngehakt
- 6 takjes tijm alleen de blaadjes
- 1 theelepel gedroogde oregano
- 2 eieren
- 500 gram cottage cheese
- 750 ml tomatenpassata
- 1 pakje lasagnavellen
- 200 gram geraspte extra belegen kaas
- parmezaanse kaas voor de bovenkant
Aan de slag
Maak de vleessaus en de witte saus
- Bak de ui in wat olijfolie tot hij zacht begint te worden. Doe er dan de knoflook, tijm en oregano bij en bak ze een minuut of twee mee. Als je een mengsel van gehakt en champignons wilt gebruiken, voeg je nu de in stukjes gesneden champignons toe en bak je ze tot ze zacht zijn.Doe het gehakt erbij en wat zout en peper. Bak het vlees (met de champignons, als je ze gebruikt) tot er nog maar weinig roze te zien is in het gehakt terwijl je het met je spatel in kleine stukjes breekt. Haal de pan van het vuur.
- Klop de eieren los in een kom, roer er zorgvuldig de cottage cheese door en wat zout en peper. Open je passata. Je kunt hem eventueel in een schone kom gieten en er wat oregano doorheen roeren. Ik vermijd meestal liever de extra handeling, maar het is wel lekker.
Maak de lasagna
- Verwarm de oven voor op 175 graden Celsius.
- Pak je lasagnaschaal en bouw laagjes:
- passata
- lasagna bladen
- passata
- gebakken gehakt
- geraspte kaas
- lasagna bladen
- cottage cheese
- lasagna bladen
- passata
- gebakken gehakt
- geraspte kaas
- lasagna bladen
- cottage cheese
- lasagna bladen
- passata
- geraspte kaas, met wat geraspte Parmezaanse kaas als bovenste laagje
- Dek de schaal af met aluminiumfolie en zet hem een half uur in de voorverwarmde oven. Haal het folie eraf en bak nog ongeveer een kwartier, tot de kaas mooi bruin is. Laat 10 minuten rusten voor je de lasagna opdient.
