Rondvaart in Naarden (vol Nederlandse pracht)
In dit jaar dat ik 40 word, doe ik mijn best om 60 avonturen af te strepen op mijn Klompenlijst-voor-één-jaar (one-year bucket list). Uiteraard schrijf ik ook over die avonturen. Vandaag vertel ik hoe ik bij een rondvaart in Naarden strompelend de boot opstapte en er grijnzend weer afkwam.
Begin augustus ging ik strompelend door het leven. Mijn rechterbeen was aan het bijkomen van een ontwrichte knieschijf en mijn onderrug protesteerde tegen de rare houding die hij daardoor had. Beetje jammer, maar afspraken met de fysio- en manueel therapeut waren gepland. Ik had de neiging om me ondertussen vooral gedeisd te houden. De zon ziet er fijn uit, maar mijn bank ook, dat idee.
Daar is de klompenlijst gelukkig een probaat middel tegen. Er staan namelijk flink wat dingen op die ik wil afstrepen voor het eind van deze zomer. “Rondvaart in Naarden” hoort daarbij (item 25). De rondvaartboot vaart nog tot diep in de herfst, maar volgens mij is het een stuk minder idyllisch varen in de grijze kou.
Alleen maar liefde voor Naarden vesting
Ondanks het gestrompel stapte ik dus op het bootje, kleuter aan de hand. En mensen, wat was het charmant. We waren met z’n tienen op een soort grote, open sloep. (Ik weet niets van boten, dus misschien beledig ik het scheepje wel met deze naam. Het was in ieder geval een bootje zoals een kind dat tekent.)
De schipper hield duidelijk van de vesting waar we langs vaarden. Hij wist wanneer elk steentje gemetseld was en had ideeën over wanneer ze er weer uit gaan vallen. Hij vertelde over bruggetjes die zes man nodig hebben om ze te openen; dat krijg je als de brug sterk genoeg moet zijn voor treinverkeer. We zagen het gebouw waar pedagoog Comenius begraven ligt en hoorden dat “alle Tsjechen” ooit in Nederland zijn geweest omdat hij hun nationale held is.
Maar vooral zagen we tijdens de rondvaart Naarden een hoop opperhollandse plaatjes. Overal wuifden bomen en felgroen gras, terwijl witte schapenwolkjes dartelden door de helderblauwe lucht. Eendjes en futen dobberden rond en op een dijkje stond een koe te herkauwen. Nederlandser en prachtiger wordt het niet.
Mag ik reïncarneren als ijsvogel in Naarden?
We zijn ook nog even gestopt bij een muurtje waar nesten voor ijsvogels zijn aangelegd. Maar helaas: “Ze zijn er niet. Ze zijn vast aan het vissen. Eén zo’n vogeltje eet wel een kilo vis per dag.” Oh, om een ijsvogel in Naarden te zijn. Lekker de hele dag fladderen in Hollandse pracht en een hele hoop eten.
Maar als ik dan geen ijsvogel kan zijn, heb ik toch geboft met mijn leven hoor. Na een uurtje varen door groen en geschiedenis stonden we weer op de wal. Mijn schouders waren warm van de zon en mijn hoofd vol prachtige beelden. Ik had weer geleerd dat dingen wél doen vaak de beste optie is. Het is niet dat het varen mijn rug genas, maar rugpijn is een stuk beter te pruimen tijdens een rondvaart in Naarden.
(afgevinkt op 8 augustus 2019)
P.S.: Benieuwd hoe het gaat met de andere 59 avonturen op mijn klompenlijst? Zoals zwemmen in een meer, een filmvoorstelling in de open lucht zien en een matcha latte drinken? Hier vind je de hele lijst, en leg ik uit waarom ik het een klompenlijst noem.