Smaakavonturen: Ohoh, mag ik daar wel over schrijven?
Welkom bij een nieuwe vrijdagtraditie op Lekker Plan: Smaakavonturen. Waarin ik vertel over lekkere hapjes, interessant leesvoer en smakelijke avonturen. Deze week werd ik creatief met eieren en maakte ik me zorgen over wat ik schrijf.
Ei, ei, ei
Wat is jullie paasei-score? Ik vond er nul (sorry schoonmoeder, dat missende ei gaat vast interessant ruiken), maar de koters deden goed hun best. Ze begonnen zaterdag en maandagmiddag hadden we er genoeg om een winkeltje te kunnen openen. Deden we niet, want we wisten zelf prima de weg met de buit.
Van de hardgekookte eieren had ik hete eieren willen maken, maar toen ontdekte ik een pak tofu achterin de koelkast dat op moest. Het werd dus rijst met soja-sesam tofu, kimchi en lekker veel ei. Een variatie op mijn favoriete rijstkom, en het gekookte ei bleek nog beter te werken dan het gebruikelijke gebakken ei. Ah yeah.
De chocolade-eitjes liggen nog te lonken naar mijn peuter (ik vond hem al twee keer in een hoekje met een clandestien ei in zijn wang), maar gaan binnenkort in een broodpudding. Ik bakte namelijk zoet melkbrood voor de paasbrunch waar we geen ruimte meer voor hadden. Dat ging ik niet in z’n geheel aan de eendjes voeren, dus dat wordt een mooi zondagsontbijt.
Oei, ben ik per ongeluk een fout type?
Tijdens het paasweekeind hoorde ik ook over een rel rond een nieuw Aziatisch restaurant van Gordon Ramsay. Brit Ramsay noemt zijn Lucky Cat een “authentic Asian eating house” en dat is tegen het zere been van een hoop mensen. “Cultural appropriation”, riepen ze over zijn plan om een Britse chef smaken uit zowat heel Azië op tafel te laten zetten. Daar werd ik een beetje zenuwachtig van.
Ik had namelijk net besloten om Lekker Plan te wijden aan de Aziatische smaken waar ik verliefd op ben. Is dat ook cultural appropriation? Een ongemakkelijk rondje Google later vrees ik dat het een dun lijntje is waarop ik balanceer. Want ik mag best fan zijn van sojasaus en gember en noedels, maar erover schrijven zonder diep begrip van wat ze betekenen in verschillende landen is een dingetje. Niet cool voor mensen uit die landen, zeker niet als hun (economische) positie er niet bij gebaat is en de mijne wel.
Nou verdien ik niets aan Lekker Plan (en zou Gordon Ramsay Lucky Cat vast niet openen als hij geen extra ponden in zijn toekomst zag), maar ik vermoed dat dat niet genoeg is het probleem verder te negeren. Want tsja, ik ben nog steeds een Nederlandse die schrijft over eten van vele duizenden kilometers verderop. Mijn voorlopige oplossing? Het goede voornemen om nog heel veel meer te leren over de landen en keukens waar ik over schrijf. Maar ik sta wijd open voor betere plannen.
Ugly Delicious
Toen ik moe van het gewetensonderzoek Netflix aanslingerde, kwam ik Ugly Delicious tegen. In deze serie zoekt chef David Chang naar het lekkerste eten ter wereld. Niet geheel verrassend, voor een Koreaanse Amerikaan op een wereldwijde zoektocht, heeft hij het daarbij ook regelmatig over de vraag van wie een bepaald gerecht is en wat dat betekent. Nog meer food for thought dus én met heerlijke beelden van pizza en taco’s. Een aanrader.