Lekkere avonturen,  Blog

Taiwan: vakantie tussen de lekkere hapjes

Taiwan street food cart

Laatst zat ik kwijlend achter mijn scherm. Ik zat foto’s te bekijken van onze vakantie in Taiwan en daar hebben we toch lekker gegeten. Mmmm-mmm-mmm! Wat dan, wil je weten? Kom, ik vertel het je. (Dit is een post in samenwerking met Fotofabriek. Ik kreeg een fotoboek van ze, dat me inspireerde om ein-de-lijk die Taiwan foto’s eens uit te zoeken. Meningen zijn uiteraard de mijne.)

Fotofabriek.nl vroeg me dus of ik een fotoboek van ze wilde testen. Nou ben ik alweer een tijd aan het dromen over die heerlijke Taiwan-vakantie vier jaar (!) geleden, dus ik rook mijn kans. Niets zo effectief als een deadline om me in beweging te krijgen.

Helaas houd ik niet van fotoboeken maken. Met lijm en geprinte foto’s een beetje frobelen vind ik nog tot daaraan toe. Maar dat geklik achter een beeldscherm? Dat doe ik de hele dag al. Gelukkig blijkt Fotofabriek dat te snappen en voelt hun software bijna alsof je zelf aan t plakken bent. Nou ja, je moet nog steeds klikken natuurlijk, maar dat kan wel zonder lastig gedoe of slome verwerkingstijd. Zo wordt een online fotoboek maken nog leuk.

Maar het leukst waren natuurlijk de foto’s zelf. Wat was het mooi. En lekker! Ik was het al bijna weer vergeten, maar wat hebben we goed gegeten op rondreis in Taiwan. Laat me je vertellen over de vijf lekkerste hapjes.

Xiao long bao

Xiao long bao

Oh, xiao long boa. Als je ze nog niet kent, stel ik voor dat je ze heel snel op je bucket list zet, want xiao long bao zijn één van de lekkerste hapjes op aarde. Them be fighting words, ik weet het. Maar luister. Xiao long bao zijn gestoomde dumplings. Dat op zich is al een aanbeveling, vind ik. Een hapje supersmaakvolle vulling in een glad, sappig jasje is gewoon een heel goed idee. Maar xiao long bao stoppen daar niet. Dat zijn namelijk dumplings met soep erin.

Soep in je dumpling. Dat betekent dus dat je de dumpling voorzichtig in je lepel tilt. Dat je er een gaatje in bijt, waar je de soep uit slurpt (voorzichtig, hij is heet!). En dat je dan een slokje hartig, vlezig vocht krijgt, gevolgd door de perfectie van een stevig gehaktballetje en glibberig dumplingvel. Alsof de vulling op een rivier van plezier naar binnen komt glijden. Kan iemand een Din Tai Fung restaurant openen in Nederland?

Xiao long bao- de andere versie

 

stoommanden met broodjes Hualien

De letterlijke vertaling van xiao long bao is (volgens Wikipedia) “little-basket bun”. Ze worden gaargestoomd in een mandje, vandaar. Voor grote delen van de wereld is xiao long bao synoniem geworden met het hapje perfectie dat ik hierboven beschrijf. Na Taipei voor mij ook, dus ik verwachtte een mandje soep dumplings toen ik in Hualien xiao long bao bestelde.

Maar nee. Ik kreeg een plastic zakje met vier op bapao lijkende broodjes. Dat was even teleurstellend, tot ik erin beet. In plaats van hete soep kreeg ik een mond vol warm, luchtig deeg en smeuïg vlees. Het was een broodje vol vlezige plakkerigheid met net genoeg zoet om keihard dooreten bijna verplicht te maken. Ik ben gelijk teruggegaan voor nog een zakje. En de volgende ochtend weer.

Onigiri van 7-Eleven

Beker ijsthee in gras
Dit is geen onigiri. Dit is een beker ijsthee in het gras. Ook heel lekker.

Het is waarschijnlijk niet goed voor mijn reputatie om toe te geven dat ik in Taiwan verliefd werd op een supermarkthapje. Maar toch is het zo. Mijn naam is Laura en ik houd van de onigiri van de 7-Eleven.

Onigiri zijn van oorsprong Japanse ballen van sushirijst (maar zonder de azijn en suiker) met een sappige vulling. Als je ze bij de 7-Eleven koopt, zijn ze ingepakt in een stuk plastic dat een velletje knapperige nori scheidt van de rijst. Als je de verpakking op de juiste manier opent, vouwt de nori zich op magische wijze om de rijst. (Dat is even een trucje, maar gelukkig staan er behulpzaam genummerde pijltjes op.) Dan kun je dus snacken op een bal zachte rijst met hartige vulling in knapperig zeewier. Lekker hoor.

Zó lekker, dat ik de foto’s niet eens nodig had om me eraan te herinneren. (Dat komt goed uit, want ik heb ook geen foto. Te bang voor m’n reputatie om er één te maken, denk ik.) Toen we in Maleisie waren heb ik een hoop 7-Elevens bezocht om de onigiri weer tegen te komen. (Maar die in Taipei waren lekkerder.)

Beef noodle soup

Beef noodle soup Taipei

Als je eerder iets hebt gelezen over eten in Taiwan, zat je waarschijnlijk al op deze soep te wachten. In Taipei struikel je over de eethuisjes die kommen diepdonkere runderbouillon met noedels koken. Op internet worden ernstige zoektochten ondernomen om de allerbeste te vinden. Best een ding dus, om te kiezen waar je rundvlees noedels in soep eet.

Gelukkig was ik (ook) in Taiwan voor werk en kon lokale collega Li-Fang me laten zien waar ik moest zijn. Of het de beste beef noodle soup was, durfde ze niet te zeggen. Maar de bewering dat het heel, heel goede soep was durfde ze wel aan. Ze had gelijk. Ik koos de “just a little spicy”-versie met alleen vlees; de ingewanden, pezen en kraakbeen waren net een stap te ver. (Li-Fang deed solidair alsof zij die ook niet relaxed vond.) Ik heb dus niet eens de volle smaakexplosie voor m’n kiezen gekregen. Toch had hap na hap zoveel geurige, bijna primitieve smaak dat de wereld om me heen even verdween.

Li-Fangs vertaling van de naam van het restaurant was helaas “beef noodle place” en dat Googlet vier jaar later niet zo handig. Ik kan je dus niet vertellen waar je moet zijn voor deze kom zaligheid als je ooit in Taipei bent. Maar hee, wat een fijn excuus om zelf veel noedels te slurpen.

Noedels met sesamsaus bij 21 Worker House

Sesamnoedels Taipei

Op onze laatste avond in Taiwan sleepte ik de baby en echtgenoot half Taipei door om noedels te eten. Lijkt wat overdreven, in een plaats waar je je best moet doen om een eetplek te vinden zónder prima noedels. Maar de Lonely Planet schreef dit erover: “… this is a casual shop taking chilled sesame noodles to a higher, fresher level (the way a chic bistro would with a plain ham sandwich).”

En dan heb je mij dus. Ik kan je beleefd maar ongeïnteresseerd aanhoren als je smijt met Michellinsterren, sous-vide vlees en schuim van onwaarschijnlijke ingrediënten. Maar beloof je me de allerbeste versie van een bord simpel eten? Dan zit ik in de metro voor je “pork sausage” kunt zeggen (die hadden ze er ook).

Het was een waardig besluit van drie weken heerlijk eten. De noedels waren nootachtig en bijna fris van smaak, alsof de sesam had besloten zich eens van z’n meisjesachtige kant te laten zien. De worst was knoflookig en perfect chewy en samen waren ze inderdaad het volgende niveau van lekker.

21 Worker House, 21 Gongfang, 25 Lane 10, Jiuquan Street

(Dit is hoe de Lonely Planet het adres schrijft. Ze zeggen erbij dat het vlakbij metrohalte Yuanshan is, in het gebied dat ze Zhongshan en Datong noemen.)

Laat hier je reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *