Vacherin Mont d’Or (voor de lekkerste winteravonden)

Er was een tijd niet genoeg Vacherin Mont d’Or in mijn leven, maar dankzij mijn Klompenlijst (one-year bucket list) is dat probleem opgelost. Lang leve gesmolten kaas en de lijst die hem weer terug in mijn leven bracht. 

Ken je Vacherin Mont d’Or? Zo niet, dan moet je daar iets aan doen hoor. Van deze romige, stinkerige, plakkerige kaas wordt je winter namelijk lekkerder. (Tussen april en september is hij niet te koop en dat maakt hem alleen maar aantrekkelijker. Voorpret is de beste pret.)

Vacherin Mont d’Or brengt gesmolten pret

Ik leerde Mont d’Or (zo mag ik ‘m noemen, we go way back) kennen toen ik als 15-jarige in een kaaswinkel werkte. Mijn eerste zaterdag-voor-kerst was intens. De winkel liep van 8 tot 17u over met mensen op kaasplateau-jacht. Er was nauwelijks tijd voor een boterham, laat staan voor rustig zitten. Aan het eind van de middag dacht ik dat ik door mijn hoeven zou zakken. Zulke. Moeie. Benen. En toen was de deur dicht en de laatste vlekken weggepoetst, maar trok geen van mijn collega’s z’n jas aan. Het bleek borreltijd.

Ik was duidelijk geen hippe 15-jarige, want dacht vooral: “neeeee, ik wil op de bank liggen”. Maar als 15-jarige ga je niet als enige weg bij een feestje. Ik bleef en toen kwam er een hele Vacherin Mont d’Or op tafel, warm uit de oven. Dat is een paar kilo gesmolten, intens ruikende heerlijkheid. En zomaar, poef, voelde ik mijn zere voeten niet meer. Met elke hap gedipt brood groeide mijn vrolijke kerststemming.

De lekkerste traditie

Sindsdien is gebakken Vacherin Mont d’Or een wintertraditie. Er is weinig fijner in de diepgrijze dagen dan een avond brood dippen in gesmolten kaas. Omdat mijn familieleden minder gecharmeerd zijn van de geruige, bijna harsige pracht van de kaas, is een hele alleen te veel. Zelfs de schattige minikaasjes van 400 gram zijn wat enthousiast. Ik kan er prima eentje alleen op, maar tsja. Die broeksknoop hè? Ik heb dus een eenpersoons-methode ontwikkeld om mijn Mont d’Or-liefde te vieren.

De afgelopen paar jaar was het niet gelukt om de kaas in te bouwen in mijn winter en dat vond ik een slechte zaak. Ik zette ‘m dus op de klompenlijst. Dat werkte. Op het nippertje trouwens, want het was eind februari voor ik de eetplanning op een weekendavond voor mezelf had. Maar toen was het ook mooi. Ik, een bank een een bak bubbelende kaas met knoflook. Italiaanse crackertjes erbij om mee te dippen, benen omhoog. Wat een heerlijkheid.

Hier, ik vertel je hoe je ook zo’n mooie avond kunt hebben:

Warme Vacherin Mont d’Or voor één persoon

een punt Vacherin Mont d’Or van minstens 200 gram

(yup, dat is een hoop kaas voor één persoon- omhels je innerlijke ondeugd)

1 teen knoflook, heel maar gepeld

brood of crackertjes om te dippen

Verwarm de oven voor op 180 graden Celsius.

Leg de kaas in een ovenbestendig bakje waar hij net in past. Haal hem uit zijn plasticje. maar laat de eetbare korst en de houten korst aan de achterkant zitten. Die geven samen een hoop smaak. Verstop de knoflookteen in de romige kaas en zet het bakje in de warme oven.

Bak de Vacherin Mont d’Or tot de binnenkant helemaal vloeibaar is en bubbelt, een minuut of tien. Eet de kaas zo heet mogelijk, door hem met brood of crackers wellustig in je mond te scheppen.